Έργο:

Συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη

Πόλη:

Πειραιάς

Τόπος:

Καστράκι Δραπετσώνας

Οργάνωση:

Υπό την αιγίδα των Δήμων Πειραιά, Δραπετσώνας, Κορυδαλλού, Περάματος, Αγ. Ιωάννη Ρέντη, Σαλαμίνας, Αμπελακίων

Ερμηνευτές:

Δημήτρης  Μπάσης, Δώρος Δημοσθένους, Σοφία Παπάζογλου
Ημερομηνία: 02/06/2010

 

πίσω στις δραστηριότητες


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ «ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ»
ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ,  ΚΑΣΤΡΑΚΙ, ΛΙΜΑΝΙ ΠΕΙΡΑΙΑ
Τετάρτη  2 Ιουνίου 2010 

1) Το γελαστό παιδί : Ορχηστρικό από το θεατρικό έργο του Brendan Behan «Ένας Όμηρος»
2) Αντώνης : Ορχηστρικό από το φιλμ «Ζ»
3) Σ’αυτή τη γειτονιά: από τα «Λαϊκά» του Μάνου Ελευθερίου, με τον  Δώρο Δημοσθένους     
4) Το παλικάρι έχει καημό, από τα «Λαϊκά» του Μάνου Ελευθερίου, με τον  Δώρο Δημοσθένους                                                            
5) Άπονες εξουσίες: σε ποίηση Μιχάλη Κακογιάννη από την «Ανατολή», με την Σοφία Παπάζογλου
6) Πού πέταξε τ’αγόρι μου: Από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, με την Σοφία Παπάζογλου
7) Αυτά τα δέντρα : από την «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με τον Δημήτρη Μπάση
8) Όταν σφίγγουν το χέρι: από την «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με τον Δημήτρη Μπάση
9) Αυτούς που βλέπεις: σε ποίηση Μιχάλη Κατσαρού από την «Μαγική Πόλη», με τον Δώρο Δημοσθένους
10) Την πόρτα ανοίγω το βράδυ: από τα «Λυρικά» του Τάσου Λειβαδίτη, με τον Δώρο Δημοσθένους
11) Με τ’αστεράκι της αυγής: σε ποίηση Νίκου Γκάτσου από το «Αρχιπέλαγος», με την Σοφία Παπάζογλου
12) Μυρτιά: σε ποίηση Νίκου Γκάτσου από το «Αρχιπέλαγος». με την Σοφία Παπάζογλου
13) Μπήκαν στα σίδερα:  από την «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με τον Δημήτρη Μπάση                                 
14) Δέντρο το δέντρο: από την «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με τον Δημήτρη Μπάση
15) Θα σημάνουν οι καμπάνες, από την «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με τον Δημήτρη Μπάση
16) Σαββατόβραδο:  σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη από την «Πολιτεία Α'», με τον Δώρο Δημοσθένους
17) Γωνιά γωνιά: σε ποίηση Δημ. Χριστοδούλου από την «Πολιτεία Β'», με τον Δώρο Δημοσθένους
18) Το τραίνο φεύγει στις οκτώ : από τα «Λαϊκά» του Μάνου Ελευθερίου, με τον Δώρο Δημοσθένους
19) Σε ποιο βουνό: σε ποίηση Χρήστου Κολοκοτρώνη από τα «Σκόρπια», με την Σοφία Παπάζογλου
20) Στα περβόλια: από το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη, με την Σοφία Παπάζογλου
21) Απαγωγή: σε ποίηση του Μίκη Θεοδωράκη από το «Αρχιπέλαγος», με την Σοφία Παπάζογλου
22) Εδώ το φως: από τα «Λιανοτράγουδα» του Γιάννη Ρίτσου, με τον Δώρο Δημοσθένους
23) Ήταν 18 Νοέμβρη: από το θεατρικό έργο «Ένας Όμηρος» του Brendan Behan, σε ελεύθερη απόδοση Βασίλη Ρώτα με τον Δώρο Δημοσθένους
24) Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ: από το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, με τον Δημήτρη Μπάση
25) Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις: από τα «Λιανοτράγουδα» του Γιάννη Ρίτσου, με τον Δημήτρη Μπάση και όλους τους ερμηνευτές μαζί
26) Ο Χορός του Ζορμπά: Ορχηστρικό από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία

Finale - όλοι
27) Ποιος δε μιλά για τη Λαμπρή: από το θεατρικό έργο «Ένας Όμηρος»του Brendan Behan σε ελεύθερη απόδοση Βασίλη Ρώτα 
28) Δραπετσώνα: σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη από την «Πολιτεία Α»

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΓΡΗΓΟΡΗ  ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Όταν αναφερόμαστε στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη, θα πρέπει να τονίζουμε ότι ο θάνατος και η κηδεία του αποτελέσανε ιστορική στροφή στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Ήδη από τις εκλογές της βίας και της νοθείας του 1961 είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της αμερικανοκρατίας, του θρόνου και της αστυνόμευσης του ελληνικού λαού από τις πλέον μαύρες και αντιδραστικές δυνάμεις που γνώρισε η Ελλάδα. Η χώρα μας και ο λαός μας έμοιαζαν με δυναμίτη έτοιμο να εκραγεί με τον πρώτο σπινθήρα! Κι αυτός ήταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης και η θυσία του!
Όμως γιατί; Γιατί είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που τον αναδείξανε σε σύμβολο του Λαού. Επιστήμονας και γιατρός των φτωχών που δεν είχαν να πληρώσουν. Αθλητής και μάλιστα Βαλκανιονίκης. Βουλευτής σε μια αδικημένη και φτωχή περιοχή, όπως η Β΄ Πειραιώς. Πολιτικός που σε αντίθεση με άλλους που ήσαν εγκλωβισμένοι στο διμέτωπο, πάλευε χέρι με χέρι με την Αριστερά που εκπροσωπούσε επάξια τους κατατρεγμένους, τους αδικημένους, τους μεροκαματιάρηδες, τους πεινασμένους και παράλληλα τον ανθό της ελληνικής νεολαίας, που με το 1 - 1 - 4, το 15% για την Παιδεία και τον αγώνα για την Κύπρο, πάλευε στην πρώτη γραμμή έχοντας διαλέξει την επίθεση ως το καλλίτερο όπλο για να βγούμε από την καταπίεση, την αδικία και την ντροπή.
Τη νεολαία που συνέλαβε και οργάνωσε τις Μαραθώνιες πορείες, που με τις εκατοντάδες χιλιάδες κυρίως νέες και νέους τράνταξε τα θεμέλια της ξενοκρατίας. Και ήταν στην πρώτη Μαραθώνια πορεία, στα 1963, που η μορφή του Λαμπράκη (που αψηφώντας τη βία και τον κίνδυνο έφτασε μόνος αυτός στον ιερό τύμβο) χαράχτηκε άσβηστα στη μνήμη του ελληνικού λαού.
Όμως μάταια ο δημοκρατικός λαός ενώθηκε στη βάση του, φώναξε, ξέσπασε, πάλεψε με νύχια και με δόντια για να μεταβάλει τη θυσία του Λαμπράκη σε τελική νίκη και οριστική επικράτηση των δημοκρατικών δυνάμεων επάνω στις ξενόδουλες μαύρες δυνάμεις της Εξουσίας.
Η ΕΔΑ τότε στις εκλογές του 1964 έκανε το χρέος της και για να διευκολύνει τον Γεώργιο Παπανδρέου που δεν ήθελε ούτε καν την υποστήριξή τους στη Βουλή, παραιτήθηκε από δεκάδες περιοχές, για να του εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία. Όπως και έγινε. Όμως δεν έφτανε αυτό. Κατά την γνώμη μου όλοι οι ηγέτες της Αριστεράς και του Κέντρου υποτίμησαν τον εχθρό πιστεύοντας πως η εκλογική νίκη αρκεί για να γκρεμιστεί το κάστρο της Εξουσίας. Αυτή η έλλειψη επαφής της λαϊκής βάσης με τους πολιτικούς της εκπροσώπους είναι πραγματικά ένα μοναδικό φαινόμενο,  που δυστυχώς επαναλαμβάνεται στις πιο κρίσιμες ιστορικά εποχές της πατρίδας μας. Η Ένωση Κέντρου και η ΕΔΑ όφειλαν ακολουθώντας το παράδειγμα του Γρηγόρη Λαμπράκη για ενότητα δράσης, να φροντίσουν από κοινού να δώσουν τη δύναμη που δίνει η ενότητα και να μεταβάλουν τον ενωμένο λαό σε απόρθητο φρούριο ικανό να επιβάλει από τότε την Δημοκρατία. Αντί γι’ αυτό ακολούθησαν -ειδικά η Ένωση Κέντρου την πολυδιάσπαση και τον αποπροσανατολισμό, με αποτέλεσμα τρεις συνταγματάρχες με δέκα τανκς να καθήσουν στην πλάτη μας για εφτά ολόκληρα χρόνια πηγαίνοντας πίσω την Ελλάδα πολλές δεκαετίες.

Το τραγικό είναι ότι οι ίδιες διαλυτικές αντιλήψεις τόσο στο Κέντρο όσο και στην Αριστερά επικράτησαν και την εποχή της Δικτατορίας πληγώνοντας και τελικά σκοτώνοντας την αντιχουντική αντίσταση, ενώ μετά το 1974 τα πράγματα έγιναν χειρότερα, γιατί ένας λαός χωρίς μια ισχυρή, ζωντανή, ακτινοβολούσα και επιθετική διεκδικητική ιδεολογική πρωτοπορία, όπως ήταν παλιότερα το ΕΑΜ, η ΕΔΑ και οι Λαμπράκηδες, είναι ένας οργανισμός ανάπηρος, εκτεθειμένος στα μικρόβια της διαφθοράς, του σκοταδισμού, της αμορφωσιάς, της ασχήμιας, της βαρβαρότητας, της χυδαιότητας και του συμβιβασμού, όπως καταντήσαμε τώρα την αλλοτινή υπερήφανη και λάμπουσα χώρα μας. Περίγελο ακόμα κι αυτών που θα έπρεπε να ντρέπονται (όπως οι Γερμανοί) και να κρύβονται μετά τα εγκλήματά τους, που μας στοίχισαν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.
Να γιατί πιστεύω ότι αν θέλουμε να τιμήσουμε ουσιαστικά την μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Μαύρη Εξουσία τον δολοφόνησε ακριβώς γιατί έκανε αυτό που φοβόταν πιο πολύ. Δηλαδή συμβόλιζε στην πράξη την ενότητα του Λαού.
Ξέρω ότι αυτή η εμμονή μου στην ενότητα κουράζει μερικούς που φτάνουν ακόμα και στον σαρκασμό και στην ειρωνία. Δεν βλέπουν όμως ότι τα γεγονότα δυστυχώς με επιβεβαιώνουν; Και δεν βλέπουν προ παντός ότι αν σήμερα ο λαός τους γυρίζει την πλάτη φτάνοντας στο σημείο να θέλουν (έστω μερικοί ακραίοι) να κάψουν τη Βουλή, είναι γιατί ο εργαζόμενος λαός μας κουράστηκε πια να παλεύει, να θυσιάζεται για να διαπιστώσει ότι αυτοί που βρίσκονται ψηλά τον προδώσανε για άλλη μια φορά;
Για μένα το σύμβολο Γρηγόρης Λαμπράκης σήμαινε πάντα και θα σημαίνει για πάντα την τελική νίκη της προόδου και όλων όσων και όποιων την υπηρετούν, για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση και να γίνει ο Λαός μας πραγματικός και μοναδικός αφέντης στη δική του τη χώρα. Την Ελλάδα μας!


Αθήνα,  24.5.2010

*************************************************************** 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Όταν η πολιτική γίνεται πάθος και προσφορά

Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη

Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη πραγματοποιείται την Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010 και ώρα 20.30 στο Καστράκι Δραπετσώνας (λιμάνι Πειραιά).

Εμπνευστής και διοργανωτής της ο βουλευτής Β’ Πειραιά του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Λιντζέρης, που με αυτή του την πρωτοβουλία θέλει,  47 χρόνια από τη δολοφονία του αγωνιστή, να υπενθυμίσει ότι η πολιτική μπορεί και πρέπει να είναι πάθος και προσφορά και κυρίως να υπηρετεί τις ανάγκες της χώρας και των πολιτών.

Για τη δράση και την προσφορά του Γρηγόρη Λαμπράκη θα μιλήσουν ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Μίκης Θεοδωράκης, Πρόεδρος της Νεολαίας Λαμπράκη, καθώς και ο συγγραφέας και Πρόεδρος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας (ΚΘΒΕ) Μάκης Τρικούκης.

Θα ακολουθήσει πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» με τη συμμετοχή των Δημήτρη  ΜπάσηΔώρου ΔημοσθένουςΣοφία Παπάζογλου.

Την εκδήλωση θα παρουσιάσει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης.


Χορηγός: Εκδοτικός Οργανισμός Π. Κυριακίδη.
Χορηγός επικοινωνίας: FLASH 96,0

Υπό την αιγίδα των δήμων Πειραιά, Δραπετσώνας, Κορυδαλλού, Περάματος, Αγ. Ιωάννη Ρέντη, Σαλαμίνας, Αμπελακίων

Είσοδος για το κοινό ελεύθερη.

Search