Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων,
Αγαπητοί κύριοι Βουλευτές
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Σας ευχαριστώ θερμότατα για την απόφασή σας να διοργανώσετε αυτή την καταπληκτική έκθεση που τόσο πολύ με συγκινεί και με τιμά.
Θα ήθελα μάλιστα ευθύς εξ αρχής να υπογραμμίσω ότι από όλες τις πλευρές μου που παρουσιάζονται στην Έκθεση αυτή (δηλ. του Συνθέτη, του Πολιτικού και του Στοχαστή), ξεχωρίζω εκείνη του Βουλευτή, του ενεργού πολίτη, γιατί θεωρώ ότι χαρακτηρίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο την προσήλωσή μου σε ό,τι αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου, την Πατρίδα και τον Λαό μας.
Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, όταν μάλιστα η πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση αυτής της Έκθεσης προέρχεται από τον σημερινό Πρόεδρο της Βουλής μαζί με μια πλειάδα επιφανών πολιτικών ηγετών, που εκπροσωπούν το σύνολο των Κομμάτων και των Βουλευτών της παρούσης Βουλής.
Η Εθνική Ενότητα, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, υπήρξε ανέκαθεν η Μεγάλη Ουτοπία της ζωής μου, ώστε να θεωρώ την τυπική και ουσιαστική αλλά δυστυχώς συγχρόνως και εφήμερη πραγματοποίησή της μέσα στα στενά όρια αυτής της Έκθεσης, ως μια μικρή προσωπική μου νίκη!
Μπορεί ως πολιτικός να απέτυχα τελικά στις τόσες και τόσες δραματικές προσπάθειές μου για την πραγμάτωση αυτού του Οράματός μου πληρώνοντας ακριβό τίμημα, όμως η Έκθεση αυτή με τις τρεις της ενότητες, για τον Συνθέτη, τον Πολιτικό και τον Στοχαστή, θεωρώ ότι αποδεικνύει στην πράξη τα μεγάλα οφέλη που εισέπραξα ως απλός Έλληνας στηριγμένος πάντοτε στην μία και μόνη Ελλάδα, την κοινή μας πατρίδα, που γίνεται τόσο περισσότερο γενναιόδωρη όσο περισσότερο την αγαπάμε και την πιστεύουμε. Γιατί εδώ μέσα δεν θα βρείτε ούτε μία νότα αλλά και ούτε ένα στοχασμό, που να μην βγαίνει από τα βάθη της ελληνικής γης, της ελληνικής θάλασσας, της ελληνικής παράδοσης και της ελληνικής σκέψης. Και πιστεύω ότι αυτό συνέβη γιατί αντιμετώπισα την χώρα μας και τον Λαό μας ως ένα Όλον. Ως μία διαχρονική ενότητα, που οι κατά καιρούς επαναλαμβανόμενες επιφανειακές αντιθέσεις και αλλαγές δεν κατάφεραν έως τώρα να επηρεάσουν και να μεταβάλουν τον σκληρό της πυρήνα, την πεμπτουσία του Είδους και το άσβεστο Φως που καίει και φωτίζει αδιατάρακτο μέσα από τους αιώνες.
Σε μια εποχή, στην οποία για πρώτη φορά στην ίδια την χώρα μας υπάρχουν έστω και λίγες και ασήμαντες, θα έλεγα, φωνές, που όμως βρίσκουν βήμα και εκτοξεύουν το δηλητήριο της αμφιβολίας για την ίδια την χώρα και τις ιστορικές της παραδόσεις, μου δίνεται αυτή την στιγμή μια μοναδική ευκαιρία να αντιτάξω όχι μόνο λόγια αλλά και έργα, των οποίων τα χειροπιαστά αποτελέσματα υπάρχουν στην αίθουσα αυτή. Έργα ενός εργάτη του Πνεύματος και της Τέχνης αλλά και ενός στοχαστή πολιτικού, που έχτισε το όποιο έργο του στηριγμένος όπως είπα αποκλειστικά στην αγάπη και στην πίστη του στην πεμπτουσία της ελληνικής κληρονομιάς αλλά και της ζωντανής μας πραγματικότητας.
Αυτό το ΟΛΟΝ που επεδίωξα μέσα στην σκέψη και το έργο μου και προσπάθησα εκμεταλλευόμενος ορισμένες μοναδικές συγκυρίες να πραγματοποιηθεί και στην χώρα μας, το εφήρμοσα και στην ζωή μου.
Έτσι έθεσα την ιδιότητα του Πολίτη πάνω από εκείνη του Καλλιτέχνη, μιας και τα δραματικά γεγονότα (ξένη Κατοχή, Εμφύλιος Πόλεμος, Δικτατορία) δεν μου επέτρεπαν να είμαι ένας απλός παρατηρητής και ως πολίτης θεώρησα πρώτο μου καθήκον την ανάμιξή μου στα κοινά.
Γι' αυτό από τις εποχές κατά τις οποίες η ανάμιξη στα κοινά οδηγούσε ανθρώπους σαν και μένα στο βουνό, στις φυλακές και στις εξορίες, φτάσαμε στην δεκαετία του ΄60, όταν ακολουθώντας την ίδια λογική οδηγήθηκα στα βουλευτικά έδρανα. Στα 1964. Όμως το ζήτημα δεν ήταν τόσο απλό, γιατί τώρα ένοιωθα κάθε στιγμή την ευθύνη όλων αυτών των ψηφοφόρων που περίμεναν από μένα να σταθώ άξιος της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν.
Για μένα λοιπόν Βουλή σημαίνει χώρος, που αν και χωρά μόνο 300 βουλευτές, στην ουσία εκεί είναι παρών σύσσωμος ο ελληνικός λαός, ολόκληρη η Ελλάδα. Και το αίσθημα αυτό με γέμιζε εκτός από ευθύνη και με βαθειά ανθρώπινη ικανοποίηση και υπερηφάνεια. Που εξακολουθώ να νοιώθω ακόμα κι αυτή την στιγμή, γι' αυτό είπα ότι η συγκίνηση του πρώην βουλευτή του ελληνικού Κοινοβουλίου σκιάζει τις υπόλοιπες ιδιότητές μου.
Γι' αυτόν τον λόγο θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον εκλεκτό Πρόεδρο της Βουλής και αγαπητό μου φίλο κ. Δημήτρη Σιούφα, που είχε την τόλμη να λάβει μια τόσο γενναία απόφαση να αφιερώσει σε ένα τόσο αιρετικό και αμφιλεγόμενο -από πάσης απόψεως- Έλληνα πολίτη αυτήν την θαυμάσια Έκθεση, που ελπίζω να είναι αντάξια των προσδοκιών του όσο και των προσδοκιών όλων αυτών που συνήνεσαν και βοήθησαν στην πραγμάτωσή της.
Σας ευχαριστώ όλους θερμότατα.
Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα, 1.2.2009